Heriberto
| Heriberto | ||
|---|---|---|
| Origen | Germánico | |
| Género | Masculino | |
| Santoral | 16 de marzo | |
| Significado | el resplandor del ejército | |
| Zona de uso común | Occidente | |
| Artículos en Wikipedia | Todas las páginas que comienzan por «Heriberto». | |
Heriberto es un nombre propio masculino de origen germano en su variante en español. Procede de Heriberht, compuesto de heri (ejército) y berht (brillo, resplandor), «el brillo del ejército», «el resplandor del ejército».
Santoral
16 de marzo: San Heriberto, obispo de Colonia, mártir.
Variantes
- Femenino: Heriberta.
| Variantes en otras lenguas | |
|---|---|
| Español | Heriberto, Herberto |
| Alemán | Herbert, Heribert |
| Catalán | Heribert |
| Checo | Herbert |
| Danés | Herbert |
| Euskera | Eriberta |
| Francés | Héribert |
| Holandés | Herbert |
| Húngaro | Herbert |
| Inglés | Herbert, Heribert |
| Islandés | Herbert |
| Italiano | Erberto, Eriberto, Ariberto |
| Latín | Heribertus |
| Letón | Herberts |
| Lituano | Herbertas |
| Noruego | Herbert |
| Polaco | Herybert |
| Portugués | Heriberto |
| Ruso | Герберт (Gerbert), Гериберт (Geribert) |
| Sueco | Herbert |
Véase también
Bibliografía
- Montes Vicente, José María (2001). El libro de los Santos. Alianza, Madrid. ISBN 84-206-7203-3.
- Tibón, Gutierre (1994). Diccionario etimológico comparado de nombres propios de persona. Fondo de Cultura Económica, México. ISBN 968-16-2284-7.
- Yáñez Solana, Manuel (1995). El gran libro de los Nombres. M. E. Editores, Madrid. ISBN 84-495-0232-2.