Deyoneo (hijo de Eolo)
En la mitología griega Deyoneo (Δηιονεύς) o Deyón (Δηίων) era un rey de la Fócide, y uno de los siete hijos de Eolo y Enárete.[1] Se desposó con Diomede, hija de Juto, quien le dio una hija, Asterodia, y varios hijos, entre ellos Aeneto o Éneto, Áctor, Fílaco y Céfalo.[2] Otra hija que no suele ser incluida entre la prole de Deyoneo, pero que ya está atestiguada en la poesía épica, fue Filonis o Filónide.[3] Otros autores citan otros hijos en diferentes contextos, como Niso o Taumaco (padre de Peante). Después de la muerte de su hermano Salmoneo, Deyón recogió a la hija de éste, Tiro, y la condujo a su casa, hasta que finalmente Tiro fue elegida para desposarse con Creteo, otro hermano de Deyón.[4] La descendencia de Deyón fue bendecida con dobles alumbramientos, como sucedió en el caso de sus dos hijas.[3]
Referencias
- Apolodoro: Biblioteca I 7, 3.
- Biblioteca I 9, 4; HIGINO: Fábulas 198; HESÍODO: Catálogo de mujeres fr. 10 y 58 (ed. de M. West).
- Hesíodo: Catálogo de mujeres fr. 58 y 64 (M. West), citados en los papiros de Oxirrinco 2495 y 2500
- SMITH, William: Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, s. v. «Deion».